ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΦΥΡΕΣ

Ο φιλελληνισμός δημιούργησε τον 18ο και 19ο αιώνα μια πολιτιστική και συναισθηματική γέφυρα μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας.

Με τον Όθωνα ως βασιλιά, αυτή η σύνδεση απέκτησε πολιτική υπόσταση: ένας βαυαρός πρίγκιπας κυβέρνησε την Ελλάδα, ενώ Γερμανοί αρχιτέκτονες, αξιωματούχοι και στρατιωτικοί διαμόρφωσαν τις πρώτες δομές του κράτους.

Μέχρι σήμερα, αυτή η εποχή θεωρείται ο θεμέλιος λίθος των γερμανοελληνικών σχέσεων, οι οποίες είναι στενά συνυφασμένες από πολιτιστική και ιστορική άποψη.

ΣΤΟΝ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΠΩΣ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Διαπολιτισμός: Γιατί το Ρεμπέτικο προσελκύει το γερμανικό ενδιαφέρον;

Υπάρχουν διασυνδέσεις ανάμεσα στο ρεμπέτικο και στη Γερμανία:

Διάφοροι φιλοξενούμενοι εργάτες, όπως και Έλληνες μετανάστες, και μουσικοί με μεγάλα ονόματα και φοιτητές κάνουν μουσική στη Γερμανία. Συνδυάζουν το ρεμπέτικο με άλλα στυλ της πατρίδας τους.

Οι Γερμανοί τουρίστες γοητεύονται μεν από τους ήχους του μπουζουκιού και τον χορό του Αλέξη Ζορμπά, αλλά δεν γνωρίζουν πολλά για το ρεμπέτικο.

Οι παλαιότερες γερμανικές γενιές – από προσωπική εμπειρία – πολέμησαν στα Βαλκάνια, στη Ρωσία, ακόμα και στην Ελλάδα. Από εκεί πηγάζει το ενδιαφέρον τους για τους ανατολίτικους ήχους. Πολλοί από αυτούς ήταν οι ίδιοι πρόσφυγες.

Στη Γερμανία, υπάρχουν σε πολλές πόλεις ρεμπέτικες κομπανίες όπου συμμετέχουν και μη Έλληνες μουσικοί. Στα ρεμπέτικα αναμειγνύονται έτσι και διάφορα άλλα στυλ. Οι συναυλίες σπάνια δίνονται σε ταβέρνες ή αίθουσες συναυλιών, αλλά κυρίως σε πολιτιστικά κέντρα. Οι γερμανό-ελληνικές εταιρείες και οι ελληνικές κοινότητες αναλαμβάνουν σημαντική δράση.

Ο ρομαντισμός της γερμανικής ψυχής και η λαχτάρα της για την εγγύς Ανατολή την κάνει ανοιχτή για το ρεμπέτικο. Εκεί ανταμώνουν επιρροές από Ανατολή και Δύση. Όσοι ακούναυτή την αστική λαϊκή μουσική ανακαλύπτουν βαθειά συναισθήματα όπως είναι ο πόνος και ο θρήνος, η αγάπη και η χαρά.

Οι μάγκες και η υποκουλτούρα αυτών των νυκτόκλεπτον είναι πολύ ελκυστική. Και ποιος δεν θα ήθελε να «βολτάρει»με τόσο ανατρεπτικό και ηδονιστικό τρόπο;

Υπάρχουν και άλλες γέφυρες που συνδέουν τη Γερμανία και το ρεμπέτικο.

Υπάρχει ακόμα και συναπάντημα ναζισμού και ρεμπέτικου: τα τραγούδια «Χαϊδάρι» και «Σαλταδόρος» μιλούν για στρατόπεδα συγκέντρωσης και την ελληνική εθνική αντίσταση.

Με το Ρεμπέτικο ασχολούνται στη Γερμανία κατά καιρούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, εξειδικευμένος Τύπος, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και πολλές ηχογραφήσεις.

Το επίκεντρο είναι η ίδια η μουσική: η γερμανική λαϊκή μουσική ακούγονταν στα τέλη του 19ου αιώνα και στην Μικρά Ασία και στην Ελλάδα και δημιουργεί μια όσμωση.

Κλαρίνα, βιολιά, κιθάρες και κανονάκια και μαντολίνα … που παίζονται στο ρεμπέτικο αποτελούν και στη Γερμανία καθημερινά λαϊκή μουσικά όργανα. Μπουζούκι, μπαγλαμάς και τζουράς είναι αντίθετακάτι πολύ ξεχωριστό. Συμβολίζουν την Ελλάδα και την ιδιαιτερότητα του ρεμπέτικου, είδος για το οποίο ενδιαφέρονται «ουκ ολίγοι»Γερμανοί.

Διαθρησκευτικά μουσικά προγράμματα στη Γερμανία συνδυάζουν τη βυζαντινή μουσική – στην οποία αναφέρεται και το ρεμπέτικο – με τη δυτική εκκλησιαστική μουσική.

Η μουσική των Σίντι και των Ρομά συνδέει τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη με τη Γερμανία. Στο ρεμπέτικο υπάρχουν πολλά τραγούδια αφιερωμένα στις «τσιγγάνες».